Sinds een aantal jaren houd ik de boeken die ik lees bij in Goodreads, een app waar je boeken kunt ontdekken, beoordelen en zo bij kunt houden wat je hebt gelezen en wat je favoriete boeken zijn (je mag me volgen als je dat leuk vindt). Elk jaar is er ook de Reading Challenge, dit jaar heb ik mijn doel op 25 boeken gezet en ik moet eerlijk bekennen dat ik wat achter loop op schema. Naast het lezen voor mijn opleiding viel de hoeveelheid lezen van de afgelopen 6 maanden dus wat tegen, maar desalniettemin heb ik mooie boeken gelezen!
Vorig jaar las ik de serie ‘de vrouwen van de Leeuwenhof’ van Corina Bomann. Deze serie slokte me volledig op, dus ik had goede hoop voor deze reeks boeken! Hier staat alleen Sophia’s Hoop, maar ik las ook Sophia’s Wens en Sophia’s Triomf.
Ik vond de boeken minder meeslepend dan de Leeuwenhof serie, maar toch vermakelijk. Het verhaal verliep wat traag waardoor ik soms mijn aandacht wat verloor, maar tussen het studeren door vond ik dit een fijn tijdverdrijf!
Wat een boek is dit zeg! Jasmijn, de hoofdpersoon, krijgt pas op volwassen leeftijd de diagnose Asperger. Tot de diagnose is de wereld een plek die ze niet begrijpt, vol vijandigheden en volkomen overweldigend. De manier waarop haar ouders, broer en haar vriendin omgaan met haar zorgt ervoor dat het dragelijk blijft.
Eigenlijk vind ik dit boek verplichte kost voor mensen die met kinderen te maken hebben, binnen hun werk of privé. Het maakt je bewust van het kijken naar het kind achter gedragingen.
Zondagskind wordt opgevolgd door zondagsleven, waar ik erg benieuwd naar ben.
Ik volg Aaf Brandt Corstius al geruime tijd via haar columns in de Volkskant en haar podcasts. Via geschreven en gesproken woord neemt ze je vaak mee in haar gedachtengoed, en ze weet dit op een zeer eigen en vaak grappige manier over te brengen.
In ‘Gun iedere kabouter zijn eigen muts’ neemt Aaf je mee langs levenslessen die ze in de afgelopen jaren heeft opgedaan uit podcasts of interviews. De levenslessen weet ze vervolgens op een pakkende manier over te dragen.
Een heerlijk boek, die je in een middag uit kunt lezen. Maar die je er geregeld nog eens bij zult pakken om een levensles terug te lezen.
Via de Podimo app waarmee ik naar veel podcasts luister kwam ik in aanraking met luisterboeken. Een fijne aanvulling op de podcasts die ik luister, en genoeg tijd om te luisteren op mijn ritjes van en naar Groningen. Alleen en duizend mensen sprak me in eerste instantie aan door de kaft, ook heb ik wel eens een interview met Malou Holshuijsen gezien, waardoor dit boek me aansprak.
Alleen en duizend mensen heeft een diepe indruk op me gemaakt. Malou weet als geen ander zonder opsmuk de psychische kwelling van haar hoofdpersonages neer te zetten, op een pure en ontroerende manier. De licht spottende toon maakte het geheel tot een boek waarbij ik hardop gelachen heb, maar ook een traan heb weggeveegd. Echt een dikke vette aanrader.
Na ‘alleen en duizend mensen’ waren mijn verwachtingen van dit boek hoog. Vaak zijn hoge verwachtingen licht problematisch, het valt daarna bijna altijd tegen. Daarnaast las ik deze boeken eigenlijk in de verkeerde volgorde, omdat ik bij haar laatste boek begonnen ben.
Zachtop Lachen draait om trauma’s, angsten, familie en cultuur, ook dit boek heeft een licht spottende toon maar met een trefzekerheid waar je u tegen zegt. Als ik denk aan mijn oudere cliënten met leesproblematiek lijkt me dit een fantastisch boek, literair maar niet omfloerst. Alles zit er in.
Een boek waar ik veel over hoorde maar waar ik een beetje in moest komen. De man van Lotte pleegt zelfmoord op de camino, precies een jaar na zijn tocht loopt Lotte de tocht opnieuw en ontdekt steeds meer over haar man en zijn wandeltocht.
De schijfster neemt je mee in de Joegoslavische oorlog en de bijbehorende spanningen die in relaties naar voren komen. Het plot werd kundig opgebouwd, tijdens het lezen heb ik me regelmatig afgevraagd hoe schrijvers dat toch doen, zoveel details zo kundig in elkaar vlechten. Een waar ambacht.
